تاثیر عصاره ی میوه ی انجیر و زیتون بر ایمنی زایی ویروس غیرفعال شده ی آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ h9n2

آنفلوانزا یک بیماری بسیار واگیر ویروسی است که در پرندگان، انسان و سایر پستانداران مشاهده می شود؛ بنابراین کنترل این بیماری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. واکسیناسیون علیه ویروس آنفلوانزا تحت تیپ h9n2 یکی از این راهکارهای کنترلی می باشد؛ که برای این منظور واکسن های متعددی ساخته شده است. واکسیناسیون طیور با واکسن های روغنی غیر فعال برای کنترل ویروس های آنفلوانزای پرندگان بخصوص ویروس های با بیماریزایی ملایم در سال های اخیر در حال افزایش است. امروزه روغن هایی که در واکسن های تجاری بعنوان ادجوانت استفاده می شوند، روغن های معدنی هستند. این روغن ها دارای معایبی مانند: عدم ایمنی زایی، زمان زیادی (42 روز) طول می کشد تا جذب شوند؛ که باقی ماندنشان در بافت ممکن است باعث واکنش های شدید بافتی شود؛ همچنین سرطان زایی آن ها نیز مورد بحث است. لذا محققان در تلاش هستند روغن های گیاهی را که قابل سوخت و ساز است و مضرات فوق را ندارند جایگزین روغن های معدنی در واکسن ها نمایند. با در نظر گرفتن آنچه که گفته شد، در مطالعه ی حاضر، ایمنی زایی عصاره ی میوه های انجیر و زیتون به همراه ویروس غیرفعال آنفلوانزا تحت تیپ h9n2 بررسی شد. عصاره های متانولی و هگزانی هر دو میوه استخراج شده و بررسی ها در طی دو مطالعه بر روی 130 قطعه جوجه ی گوشتی انجام شد. گروه های مورد ارزیابی در این مطالعه عبارت بودند از: 1)انجیر و ویروس غیرفعال 2) زیتون و ویروس غیرفعال 3)ویروس غیرفعال به همراه محلولpbs 4)گروه واکسن تجاری 5)گروهی که هیچ ماده ای دریافت نکرد. اگرچه مخلوط ها و امولسیون های تهیه شده تا حدودی توانستند که موجب ایجاد ایمنی شوند، ولی نتوانستند مانع از عفونت و پاسخ آنامنستیک در پرنده ها شوند؛ این درحالی بود که واکسن تجاری ایمنی مناسب تری را ایجاد نمود. با توجه به نتایج به نظر می رسد که نتوان از عصاره های متانولی و هگزانی حاصل از میوه های انجیر و زیتون به عنوان ادجوانت در تهیه واکسن آنفلوانزای طیور استفاده کرد.